*** HARRY POTTER AND THE DEATHLY HALLOWS ***

Uwaga: w dalszej części newsa znajduje się pełne streszczenie siódmej części Harry’ego Pottera! Zdradza całą treść książki łącznie z zakończeniem. Jeśli jeszcze jej nie znasz i nie chcesz poznawać, nie czytaj dalszej części tego newsa ani komentarzy. Zostaliście ostrzeżeni.


Rozdział 1: Czarny Pan rośnie w siłę

Dwaj śmierciożercy – Snape i Yaxley – spotykają się w nocy na pustej drodze. Snape twierdzi, że ma dobre wieści. Następnie udają się do pobliskiego dworku, należącego do Lucjusza Malfoya. W jego salonie dołączają do grona śmierciożerców. Pomieszczenie pogrążone jest w ciszy, a na honorowym miejscu przy stole siedzi Lord Voldemort.

Rozpoczyna się dyskusja. Voldemort pyta przybyszów, kiedy Zakon Feniksa zamierzają przetransportować Harry’ego Pottera z Privet Drive. Snape dowiedział się, że nastąpi to w sobotę o zmierzchu, jednak Yaxley ma inne informacje – słyszał od jednego z aurorów, iż chłopiec ma opuścić Privet Drive dopiero 30 lipca, w ostatnią noc przed urodzinami. Czarny Pan zdaje się bardziej ufać informacjom Snape’a, który dodaje, że Potter ma udać się do domu jednego z członków Zakonu. Voldemort drwi z Yaxleya i wątpi, by śmierciożercy zdołali opanować Ministerstwo Magii do soboty – a to oznacza, że nie będą mogli dopaść Harry’ego, gdy ten dotrze już do celu. Będą więc musieli zaatakować go w drodze.

Voldemort chce uniknąć błędu, jaki popełnił podczas pojedynku z Harrym. Wie, że nie zdoła zabić go swoją różdżką, dlatego zabiera Lucjuszowi Malfoyowi jego różdżkę, a następnie kpi z jego rodziny. Pokazuje też śmierciożercom zakładniczkę, wiszącą nad stołem – jest to profesor Charity Burbage, nauczycielka mugoloznawstwa w Hogwarcie. W odwecie za przyjazne wyrażanie się o mugolach, Voldemort zabija profesor Burbage zaklęciem Avada Kedavra.


Rozdział 2: Ku pamięci

Harry spędza swoje ostatnie chwile przy Privet Drive. Już tylko cztery dni zostały do momentu, gdy opuści ten dom raz na zawsze. Porządkuje rzeczy w swoim kufrze, odkładając te, które już mu się nie przydadzą. Codziennie przegląda też prasę – prenumerata Proroka Codziennego pozwala mu śledzić na bieżąco wydarzenia w świecie czarodziejów.

Odnajduje jeden z poprzednich numerów Proroka, z artykułem Elphiasa Doge’a wspominającym Albusa Dumbledore’a. Czytamy w nim o szkolnych latach Dumbledore’a, jest też wzmianka o śmierci jego matki i siostry, gdy był jeszcze młody. Z kolei w najnowszym numerze Proroka pojawia się wywiad z… Ritą Skeeter. Dziennikarka zapowiada swoją nadchodzącą książkę – obszerną biografię Dumbledore’a, pełną kontrowersyjnych faktów odsłaniających rzekome ciemniejsze strony życia Albusa.

Ogarnięty złością Harry odrzuca gazetę i sięga po lusterko ofiarowane mu niegdyś przez Syriusza. Przez moment wydaje mu się, że dostrzega w nim błysk i oko Dumbledore’a… ale złudzenie znika po chwili.


Rozdział 3: Wyjazd Dursleyów

Nadchodzi dzień, w którym Dursleyowie mają opuścić Privet Drive. Ustalono, że członkowie Zakonu Feniksa przybędą po nich i zapewnią im maksymalną ochronę – tak, by po siedemnastych urodzinach Harry’ego Voldemort nie mógł ich dopaść. Wuj Vernon jednak wcale nie jest przekonany, czy z powodu „tych bredni” powinien wraz z rodziną opuszczać dom. Rozpoczyna się dyskusja z Harrym. Chłopak usiłuje uświadomić Vernonowi, że grozi im śmiertelne niebezpieczeństwo. Na wzmiankę o torturach Dudley prosi, by rodzice posłuchali Harry’ego.

Wkrótce przybywają Dedalus Diggle i Hestia, gotowi zabrać Dursleyów w bezpieczne miejsce. Przy pożegnaniu z Harrym, Dudley wyraża pewną skruchę i dziękuje za uratowanie przed dementorami dwa lata wcześniej. Po chwili Harry zostaje sam w domu, czekając, aż Szalonooki Moody przybędzie po niego.


Rozdział 4: Siedmiu Potterów

Harry po raz ostatni przechadza się po domu Dursleyów, żegnając się z miejscem, gdzie spędził dzieciństwo. Wkrótce na miejscu zjawia się nie tylko Moody, ale również dwanaście innych osób, w tym Ron, Hermiona i Hagrid z motorem Syriusza. Okazuje się, że nastąpiła zmiana planów: by zmylić śmierciożerców, sześć osób – Ron, Hermiona, Fred, George, Fleur i Mundungus Fletcher – wypija eliksir wielosokowy i przemienia się w Harry’ego.

Siedmiu Potterów – ten prawdziwy oraz sześcioro jego sobowtórów – każdy z jednym opiekunem, ma wyruszyć do siedmiu różnych miejsc, tak by ewentualni śmierciożercy nie wiedzieli, który Harry jest prawdziwy i kogo ścigać. Prawdziwemu Harry’emu towarzyszy Hagrid na motorze. Gdy jednak wszyscy wzbijają się w powietrze, momentalnie zostają otoczeni przez trzydziestu śmierciożerców. Rozpoczyna się walka w powietrzu, a Hagrid i Harry usiłują przedostać się do domu Tonks. Niestety, prawdziwy Harry nieuważnie zdradza swoją tożsamość i to na nim skupia się pościg. Pojawia się nawet latający w powietrzu Voldemort, ale różdżka Harry’ego sama z siebie rzuca zaklęcie, powstrzymując atak. Hagrid i Harry docierają na miejsce, rozbijając się boleśnie wraz z motocyklem, ale są żywi – zdołali uciec Voldemortowi.


Rozdział 5: Upadły wojownik

Rodzice Tonks natychmiast zajmują się przybyszami. W walce zginęła Hedwiga… ale nie tylko ona. Harry i Hagrid dostają się za pomocą świstoklika do Nory, gdzie docierają wieści o śmierci Moody’ego, zaś George stracił ucho. Wszyscy inni zdołali się wyratować i przybyć, tylko Mundungus uciekł i nie wiadomo, gdzie jest.

Fleur słusznie zwraca uwagę, że ktoś z Zakonu musiał nieostrożnie zdradzić prawdziwą datę przetransportowania Harry’ego z Privet Drive, skoro poznali ją śmierciożercy. Harry tymczasem zamierza jak najprędzej wyruszyć na wyprawę poszukiwania horkruksów. Jednak jeszcze tego samego dnia zaczyna boleć go blizna i ma wizję Voldemorta torturującego Ollivandera. Czarny Pan chce dowiedzieć się od niego, dlaczego nawet za pomocą innej różdżki niż swoja nie potrafił zabić Harry’ego.


Rozdział 6: Ghul w piżamie

Harry i przyjaciele decydują się wyruszyć na poszukiwanie horkruksów zaraz po ślubie Billa i Fleur, który ma miejsce 1 sierpnia. Przeciwna jakiejkolwiek wyprawie jest pani Weasley, która, rzecz jasna, nie wie, jak ważna jest to misja, a Harry nie może jej tego zdradzić. Wobec tego pani Weasley stara się odseparować całą trójkę, zamęczając ich różnymi pracami w związku z przygotowaniami do ślubu.

Gdy wreszcie Harry znajduje sposobność, by porozmawiać z Ronem i Hermioną, daje im do zrozumienia, że nie muszą wybierać się z nim. Obydwoje są jednak zdeterminowani, by mu pomóc. Hermiona zmodyfikowała nawet pamięć swoich rodziców i wysłała ich do Australii, by nikt nie mógł jej znaleźć za ich pośrednictwem. Z kolei Ron ucharakteryzował ghula z Nory tak, by przypominał z wyglądu jego samego, zapadłego na ciężką chorobę. W ten sposób nawet jeśli ktoś będzie pytał o Rona, dowie się, że leży chory w domu. Co więcej, Hermiona zaopatrzyła się już w wiele książek, które mogą okazać się przydatne – w jednej z nich są wymienione nawet sposoby, jak zniszczyć horkruksy.

Trwają przygotowania do ślubu. Wieczorem przybywają państwo Delacour, rodzice Fleur.


Rozdział 7: Testament Albusa Dumbledore’a

Harry znów miał sen: tym razem Voldemort poszukiwał osoby nazwiskiem Gregorowicz. Dopiero po chwili zdaje sobie sprawę, że oto nadeszły jego siedemnaste urodziny, jest więc już dorosłym czarodziejem, może używać magii. Na moment udaje mu się porozmawiać na osobności z Ginny. Gdy zaczyna się z nią całować, wszystko przerywa Ron.

Wieczorem odbywa się małe przyjęcie urodzinowe dla Harry’ego, przygotowane przez panią Weasley. Zostaje jednak przerwane przez ministra magii, Rufusa Scrimgeoura. Chce on porozmawiać z Harrym, Hermioną i Ronem w sprawie testamentu Dumbledore’a. Okazuje się, że Albus zapisał Ronowi swój deluminator, Hermionie – książkę z czarodziejskimi baśniami, a Harry’emu – złoty znicz, który niegdyś złapał w swoim pierwszym meczu w Hogwarcie. Harry miał również otrzymać miecz Grodyka Gryffindora, ale Ministerstwo postanowiło go skonfiskować.

Wizyta kończy się kłótnią Harry’ego z ministrem. Po jego odejściu, trójka przyjaciół zastanawia się, dlaczego Dumbledore ofiarował im tak dziwne i pozornie mało ważne przedmioty.


Rozdział 8: Wesele

Na czas ślubu Harry, dla bezpieczeństwa, zostaje przemieniony w mugolskiego chłopca i podaje się za kuzyna Weasleyów. Na wesele przybywa wiele znanych mu osób, m.in. Ksenofiliusz Lovegood wraz z córką oraz Wiktor Krum. Fleur i Bill przyrzekają sobie dozgonną miłość.

Podczas rozmowy z Krumem, Harry dowiaduje się, że pan Lovegood nosi na ramieniu znak czarnoksiężnika Grindelwalda – czarnomagiczny symbol. Wiktor jest wyraźnie rozczarowany, iż Hermiona jest obecnie dziewczyną Rona. Przy okazji Harry przypomina sobie, skąd zna nazwisko Gregorowicz – to wytwórca różdżek, jedną z jego różdżek ma Krum.

Harry rozmawia też chwilę z Elphiasem Doge’em, który zaprzecza, jakoby Dumbledore w młodości miał coś wspólnego z praktykami czarnomagicznymi. Innego zdania jest jednak ciotka Muriel i zdradza wiele ciemnych kulisów z życia Albusa. Mówi m.in., że to on doprowadził do śmierci swojej siostry, Ariany. Ponoć fakty te zdradziła Ricie Skeeter znajoma Dumbledore’a, Bathilda Bagshot – autorka „Historii magii”. Harry dowiaduje się z rozmowy, że Dumbledore mieszkał w dolinie Godryka – tam, gdzie zginęli jego rodzice.

Nagle wesele zostaje przerwane. Kingsley Shacklebot przesyła wiadomość, że śmierciożercy zdobyli Ministerstwo Magii, a Scrimgeour został zamordowany.


Rozdział 9: Kryjówka

Momentalnie na weselu zjawiają się śmierciożercy. Powstaje panika. Hermiona wraz z Harrym i Ronem teleportuje się do mugolskiej Tottenham Court Road w Londynie. Harry ukrywa się pod peleryną niewidką. Wszyscy troje zastanawiają się, dokąd iść, by się ukryć. Wstępują do mugolskiego baru, jednak odnajdują ich tam śmierciożercy. Przyjaciołom udaje się uciec, jednak zastanawiają się, jak to się stało, że zostali odnalezieni tak szybko.

Teleportują się do domu przy Grimmauld Place 12, uznając go za najpewniejsze w tej chwili miejsce. Wkrótce po przybyciu otrzymują od pana Weasleya wiadomość, że rodzina jest cała i zdrowa, ale muszą uważać, gdyż są stale obserwowani i śledzeni. Harry’ego znów boli blizna i odczuwa wściekłość Voldemorta.


Rozdział 10: Opowieść Stworka

Wczesnym rankiem, Harry decyduje się przyjrzeć dokładniej niektórym pomieszczeniom domu przy Grimmauld Place. Daje się zauważyć, że ktoś już przeszukiwał dom, nim się zjawili. W pokoju Syriusza chłopak znajduje fragment starego listu napisanego przez Lily Evans, w którym jest wzmianka o Dumbledorze i jego kontrowersyjnych historiach… ale nie podano konkretnie, jakich.

Trójka przyjaciół dostrzega napis na drzwiach pokoju Regulusa. Harry domyśla się, że to Regulus Arcturus Black jest tajemniczym R.A.B.’em, a Hermiona przypomina sobie medalion w domu Blacków, który znaleźli dwa lata wcześniej i nie potrafili go otworzyć. Mimo poszukiwań, nie mogą go znaleźć.

Wszystko wyjaśnia Stworek, opowiadając Harry’emu historię medalionu. Stworek służył kiedyś jako skrzat Voldemortowi pomagał mu w ukryciu horkruksa na wyspie w jaskini. Jego panem wciąż pozostawał jednak Regulus, który jakiś czas potem nakazał mu zamienić prawdziwego horkruksa na zwykły medalion. Sam Regulus zginął podczas tej wyprawy, a Stworek przeżył i zgodnie z poleceniem swojego pana, po powrocie usiłował zniszczyć horkruksa, ale bezskutecznie. Później zaś medalion został ukradziony przez Mundungusa Fletchera. Harry, chcąc jak najszybciej odzyskać horkruksa, nakazuje Stworkowi sprowadzić Mundungusa na Grimmauld Place.


Rozdział 11: Łapówka

Na Grimmauld Place przybywa Lupin. Potwierdza, że Ministerstwo zostało opanowane przez śmierciożerców. Ministrem magii został Pius Thicknesse, znajdujący się pod wpływem zaklęcia Imperius. Rozpoczęły się prześladowania czarodziejów urodzonych w rodzinach mugoli, zgodnie z ideą czystej krwi. Co więcej, Ministerstwo poszukuje Harry’ego, oskarżając go, że maczał palce w śmierci Dumbledore’a.

Remus chce wiedzieć, jaką to ważną misję Dumbledore zostawił trójce przyjaciół, lecz Harry nie może mu tego zdradzić. Lupin oferuje pomoc. Dochodzi do kłótni, chłopak oskarża Lupina, że chce iść z nimi na wyprawę, aby uciec od odpowiedzialności za Tonks i ich dziecko, które niebawem się urodzi. Pojedynkują się, po czym Lupin, wściekły, opuszcza dom. Niebawem na miejsce przybywa Stworek, który po paru dniach poszukiwań odnalazł Mundungusa Fletchera. Fletcher wyjaśnia, że dał skradziony medalion jako łapówkę dla Dolores Umbridge.


Rozdział 12: Potęga magii

Dom przy Grimmauld Place jest obserwowany przez śmierciożerców, którzy jednak nie mogą się do niego dostać, gdyż chroniony jest wciąż Zaklęciem Fideliusa. Harry, Hermiona i Ron co jakiś czas teleportują się pod peleryną-niewidką do Ministerstwa Magii, gdzie mogą obserwować rozmowy niektórych śmierciożerców i pracowników. Planują bowiem wizytę w Ministerstwie, podczas której chcą odnaleźć Umbridge i odebrać jej medalion będący horkruksem.

1 września dowiadują się, że Snape został dyrektorem Hogwartu. Kolejnego dnia wybierają się do Ministerstwa, i przemieniwszy się w trójkę pracowników (za pomocą eliksiru wielosokowego), dostają się do środka. Ron zostaje oddzielony od Hermiony i Harry’ego przez Yaxleya, który nakazuje mu wykonać pewną robotę. Niedługo potem Harry i Hermiona odnajdują Umbridge.


Rozdział 13: Komisja Rejestracyjna Mugolskich Czarodziejów

Umbridge wita się z Hermioną, przemienioną w jej współpracownicę – Mafaldę. Nakazuje jej towarzyszyć podczas pokazowych procesów nad czarodziejami urodzonymi w mugolskich rodzinach. Harry zostaje więc sam. Udaje mu się dotrzeć do gabinetu Umbridge, jednak nie znajduje tam medalionu. Wraca zatem do podziemi, gdzie jest świadkiem przesłuchania czarodziejki z mugolskiej rodziny. Dostrzega poszukiwany medalion na szyi Umbridge i atakuje ją oraz Yaxleya, po czym zabiera medalion i ucieka wraz z Hermioną, uwalniając przy okazji więzionych czarodziei.

Niestety, pracownicy Ministerstwa wykrywają intruzów. Harry’emu, Hermionie i Ronowi udaje się uciec z Ministerstwa i deportować na Grimmauld Place, lecz Yaxley podąża ich śladem i dociera do ich kryjówki. Hermiona szybko teleportuje się zatem wraz z całą trójką w inne miejsce.


Rozdział 14: Złodziej

Yaxley dostał się na Grimmauld Place, więc trójka przyjaciół nie może już tam powrócić. Są w lesie. Ron doznał obrażeń podczas ucieczki. Hermiona rzuca na miejsce ukrycia zaklęcia ochronne, tak by nikt ich nie zaskoczył. Harry’ego znów boli blizna i ma realistyczny sen: Voldemort odnalazł Gregorowicza i chce coś od niego dostać, ale Gregorowicz twierdzi, iż ukradziono mu ten przedmiot.


Rozdział 15: Zemsta goblinów

Harry odkrywa osobliwe działanie medalionu: odkąd nosi go na szyi, jest w fatalnym nastroju. Przyjeciele postanawiają więc nosić horkruksa na zmianę. Zastanawiają się też, gdzie może znajdować się reszta horkruksów? Harry zauważa, że Ron i Hermiona coraz częściej rozmawiają o czymś sami, korzystając z jego nieobecności.

W pobliżu ich kryjówki pewnego dnia zjawiają się znajome osoby: Ted Tonks, Dean Thomas oraz goblin Gryfek. Ten ostatni ujawnia, że miecz Gryffindora – skonfiskowany przez Ministerstwo – tak naprawdę jest falsyfikatem, choć nikt o tym nie wie. Harry i Hermiona domyślają się, iż Dumbledore, wiedząc że miecz zostanie skonfiskowany, zamienił go na falsyfikat, a ten prawdziwy gdzieś ukrył. Miecz może posłużyć im do niszczenia horkruksów, albowiem ma na sobie pozostałości krwi bazyliszka.

Niestety, Ron nie jest tak pozytywnie nastawiony do kontynuowania wyprawy. Spiera się z Harrym i zarzuca mu, że nie przygotował żadnego planu działania, że cała ekspedycja w poszukiwaniu horkruksów jest bezowocna. Następnie decyduje się opuścić dwoje przyjaciół i wrócić do domu.


Rozdział 16: Dolina Godryka

Po odejściu Rona, w kryjówce Harry’ego i Hermiony panuje nieciekawa atmosfera. Dziewczyna płacze po nocach. Po kilku dniach natrafia jednak na kolejną wskazówkę – w książce ofiarowanej przez Dumbledore’a znajduje znak Grindelwalda. Harry dowiaduje się od niej, że Godryk Gryffindor mieszkał w Dolinie Godryka. Obydwoje postanawiają się tam wybrać w nadziei, że odnajdą tam Bathildę Bagshot, u której być może Dumbledore zostawił prawdziwy miecz Gryffindora.

Harry, przemieniony w nieznanego mugola za pomocą eliksiru wielosokowego, dociera wraz z Hermioną do Doliny Godryka. Na cmentarzu odwiedzają grób rodziny Dumbledore’ów oraz groby rodziców Harry’ego.


Rozdział 17: Tajemnica Bathildy

Na cmentarzu odnajduje ich bardzo stara, mało kontaktowa kobieta. Okazuje się, że to właśnie ona jest Bathildą Bagshot. Prowadzi ich do swojego domu, jednak nie odpowiada na żadne pytania. Chce porozmawiać na osobności z Harrym, dlatego udaje się z nim na poddasze, zostawiając Hermionę na dole.

Bathilda chce coś pokazać Harry’emu, ale ten nie wie co. Nagle Bathilda przemienia się w węża Voldemorta. Nagini próbuje zatrzymać chłopaka na miejscu aż do chwili przybycia Czarnego Pana. Rozpoczyna się rozpaczliwa walka o życie, na poddasze przybywa Hermiona i ratuje Harry’ego z opresji. Obydwoje uciekają. Podczas ucieczki, Harry wdziera się mimowolnie do umysłu Voldemorta i odczuwa jego wściekłość, widzi też wspomnienie nocy sprzed kilkunastu lat i śmierć swoich rodziców.

Budzi się ze snu w bezpiecznym miejscu, w towarzystwie Hermiony, z dala od Doliny Godryka. Podczas nieudanej wyprawy chłopak poniósł jedną stratę – podczas ucieczki zniszczona została jego różdżka i nie da się jej naprawić.


Rozdział 18: Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore’a

Z mieszkania Bathildy Bagshot Hermiona zdołała zabrać książkę Rity Skeeter, zatytułowaną „Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore’a”. Harry odnajduje w niej rozdział dotyczący znajomości Dumbledore’a i Grindelwalda w czasach, gdy byli jeszcze uczniami. Wyczytuje, iż Dumbledore miał w młodym wieku idee antymugolskie i pragnął dominacji czarodziejów czystej krwi nad mugolami oraz czarodziejami z mugolskich rodzin, w myśl „wyższego dobra”. Dowodem jest fragment autentycznego listu Dumbledore’a do Grindelwalda.

Harry, słysząc i czytając te coraz bardziej kontrowersyjne historie o Dumbledorze, zaczyna wątpić w jego wielkość. Zastanawia się też, czy los jego – Harry’ego – naprawdę obchodził Dumbledore’a? Ma do niego pretensje, że Albus nigdy nie powiedział mu całej prawdy o sobie i swojej przeszłości.


Rozdział 19: Srebrna łania

Pewnej nocy Harry, nie mogąc spać, zauważa na zewnątrz namiotu patronusa – srebrną łanię. Mając dziwne przeczucie, że nie kryje się za nią żadne niebezpieczeństwo, podąża jej śladem. Dociera do stawu, w którym znajduje się prawdziwy miecz Gryffindora. Nie mogąc go wydobyć z zamarzniętego stawu w żaden inny sposób, decyduje się zanurkować w lodowatej wodzie. Gdy dociera na dno i zdobywa miecz, medalion na jego szyi ożywa i próbuje go udusić. Życie Harry’emu ratuje Ron, wyciągając go ze stawu.

Okazuje się, że Ron przemyślał swoje błędy i postanowił wrócić do Harry’ego i Hermiony. Za pomocą miecza niszczy horkruksa ukrytego w medalionie. Hermiona początkowo jest wściekła na Rona i jego poprzednie zachowanie, ale Harry uspokaja sytuację. Wiedzą, że kolejny horkruks jest już zniszczony – pozostały zatem trzy.


Rozdział 20: Ksenofiliusz Lovegood

Trójka przyjaciół znów podróżuje razem i zastanawia się, kto mógł wysłać patronusa, który doprowadził Harry’ego do miecza? Ron wyjaśnia z kolei, że nie wolno im głośno wymawiać imienia Voldemorta, gdyż śmierciożercy potrafią w ten sposób zlokalizować ich.

Hermiona, chcąc dowiedzieć się więcej o Grindelwaldzie i jego znaku, udaje się wraz z Harrym i Ronem do ojca Luny, Ksenofiliusza Lovegooda. Ksenofiliusz okazuje się hipokrytą – w „Żonglerze” pisze non stop, iż trzeba pomóc Harry’emu, ale sam boi się go nawet przyjąć w swoim domu. Ostatecznie jednak zgadza się porozmawiać z przyjaciółmi.


Rozdział 21: Opowieść o trzech braciach

Okazuje się, że tajemniczy znak Grindelwalda jest w rzeczywistości symbolem Śmiertelnych Relikwii – trzech potężnych, magicznych przedmiotów, których historia pochodzi z legendy o trzech braciach, chcących oszukać śmierć. Śmierć w nagrodę za spryt dała: pierwszemu z nich – różdżkę niepokonaną w pojedynkach, drugiemu – kamień mogący przywołać postaci zmarłych, a trzeciemu – pelerynę-niewidkę. Te trzy obiekty to właśnie Śmiertelne Relikwie: Prastara Różdżka, Wskrzeszający Kamień oraz peleryna-niewidka. Mają one zapewnić magiczną potęgę każdemu, kto posiądzie je wszystkie, choć mało kto wierzy, by legenda ta była prawdziwa.

Po wysłuchanie opowieści pana Lovegooda, Harry odkrywa, że w domu wcale nie ma Luny. Ksenofiliusz wyjaśnia, iż zabrano mu ją za to, co pisał w „Żonglerze”, dlatego teraz boi się Ministerstwa i właśnie poinformował jego pracowników, że Harry Potter przebywa u niego w domu. Przyjaciele ukrywają się pod peleryną-niewidką i osaczeni przez śmierciożerców oraz Lovegooda, doprowadzają do eksplozji, po czym uciekają z miejsca zdarzenia.


Rozdział 22: Śmiertelne Relikwie

Trójka przyjaciół zdołała uciec, jednak Harry nie zaprząta sobie teraz głowy zagrażającym im niebezpieczeństwem. Jego myśli skupione są na Śmiertelnych Relikwiach, o jakich opowiedział im pan Lovegood. Czy to możliwe, by istniały naprawdę? Harry’ego ogarnia prawdziwa obsesja. Jest pewien, że znajduje się w posiadaniu przynajmniej jednej lub dwóch relikwii – ma jedyną w swoim rodzaju pelerynę-niewidkę, zaś w zniczu, jaki ofiarował mu Dumbledore, być może znajduje się kamień ze zniszczonego pierścienia-horkruksa – chłopak podejrzewa, że jest to Wskrzeszający Kamień.

W ten sposób odgaduje, że tym, czego Voldemort poszukuje od miesięcy, jest Prastara Różdżka. Jednak Hermiona i Ron nie do końca podzielają jego teorie i nie wierzą w istnienie śmiertelnych Relikwii. Ronowi udaje się natomiast włączyć audycję specjalnego, konspiracyjnego radia, w którym dyskutują m.in. Lee Jordan, Fred, George oraz Lupin. W ten sposób Harry i spółka dowiadują się o ostatnich wydarzeniach: zginął ojciec Tonks. Po wysłuchaniu audycji, Harry nieostrożnie wymawia imię Voldemorta, przez co śmierciożercy znajdują ich kryjówkę.


Rozdział 23: Dwór Malfoya

Hermiona momentalnie przemienia Harry’ego i Rona w inne postaci, by śmierciożercy ich nie poznali. Wpadają jednak w ich ręce. Harry podaje się za Vernona Dudleya, zaś Ron – za Stana Shunpike’a. Śmierciożercy na czele z wilkołakiem Greybackiem rozpoznają jednak Hermionę i domyślają się, że jednym z zakładników jest Harry. Udają się zatem bezpośrednio do dworu Malfoya, by stamtąd wezwać Czarnego Pana.

Na miejscu wywiązuje się spór o to, czy należy wzywać Voldemorta. Nikt nie ma pewności, czy rzeczywiście złapano Harry’ego. Draco Malfoy nie potrafi i nie chce tego potwierdzić. Bellatrix Lestrange ogarnia panika na wieść, że znaleziono też przy Hermionie miecz Gryffindora, który przecież ukryła wcześniej w Banku Gringotta (choć tak naprawdę ukryła tylko falsyfikat, o czym jednak nie wie). Harry i Ron zostają uwięzieni, zaś Bellatrix torturuje Hermionę, by dowiedzieć się, skąd wzięła ów miecz.

W dworze Malfoya więzieni są również: Luna, Dean Thomas, Gryfek oraz pan Ollivander. Harry spogląda z rozpaczliwą nadzieją w lusterko, które dostał niegdyś od Syriusza, i znów dostrzega w nim krótki błysk, a po chwili w piwnicy zjawia się… Zgredek. Pomaga zakładnikom uciec z dworu Malfoya. Ucieczkę dostrzega Glizdogon, jednak zamiast ich wydać, milczy, po czym popełnia samobójstwo. Harry i Ron zostają, by uwolnić Hermionę. Zaskakują śmierciożerców, pokonują ich w zamieszaniu i zgarniają różdżki Draco Malfoya oraz Bellatrix, po czym deportują się do Shell Cottage – mieszkania Billa i Fleur. Podczas ucieczki ginie Zgredek, śmiertelnie raniony nożem przez Bellatrix.


b>Rozdział 24: Wytwórca różdżek

Harry urządza pogrzeb Zgredka, a następnie rozmawia z Gryfkiem. Chłopak widział panikę w oczach Bellatrix na wieść o znalezieniu miecza i przypuszcza, że w jej krypcie w banku może znajdować się jeden z horkruksów. Pyta więc Gryfka, czy pomógłby im włamać się do Banku Gringotta w poszukiwaniu horkruksa. Gryfek chce rozważyć propozycję.

Harry zamienia też kilka słów z Ollivanderem. Wytwórca różdżek potwierdza, że Prastara Różdżka rzeczywiście istnieje, natomiast nigdy nie słyszał o Śmiertelnych Relikwiach. Harry ma więc potwierdzenie, że Voldemort poszukuje Prastarej Różdżki. Wie też, gdzie się ona znajduje – jej posiadaczem był Dumbledore. Chłopak ponownie ma wizję i wkrada się do umysłu Voldemorta, widząc, jak ten dociera do Hogwartu i zabiera Prastarą Różdżkę z grobu Dumbledore’a.


Rozdział 25: Shell Cottage

Voldemort zdobył Prastarą Różdżkę, a Harry i przyjaciele mają poczucie bezsilności. Na razie jednak skupiają się na horkruksach. Gryfek zgadza się pomóc im w wyprawie do Gringotta, ale w zamian żąda miecza Gryffindora. Harry, Hermiona i Ron planują wraz z nim całą ekspedycję. Chłopak po cichu liczy, że uda mu się wymigać od oddawania miecza – w końcu to jedyna broń, jaką mogą zniszczyć horkruksy.

Do Shell Cottage przybywa Lupin. Tonks urodziła mu syna. Remus i Harry przebaczają sobie dawne zwady. Tuż przed planowaną wyprawą do Banku Gringotta, Bill rozmawia z Harrym na osobności (choć nie wie, dokąd wybierają się z Gryfkiem) i ostrzega, by nie próbował oszukiwać goblinów, gdyż może się to dla niego źle skończyć.


Rozdział 26: Bank Gringotta

Hermiona za pomocą eliksiru wielosokowego przemienia się w Bellatrix Lestrange, ma także jej różdżkę. Harry i Ron, ukryci pod peleryną-niewidką, wybierają się z nią i z Gryfkiem do Dziurawego Kotła. Obecność Bellatrix w banku wzbudza spore zainteresowanie, jednak nikt nie podważa jej wiarygodności. Gdy już znajdują się w podziemiach, udaje się rzucić zaklęcie Imperius na towarzyszące im gobliny.

Niespodziewanie napotykają jednak na miejsce, w którym działanie wszelkich zaklęć zostaje złamane, a Hermiona powraca do swojego normalnego wyglądu. Przedzierając się do krypty Bellatrix, muszą walczyć ze smokiem, ostatecznie jednak udaje się im do niej dostać. Przedmioty w krypcie parzą przy każdym dotyku, jednak Harry’emu udaje się znaleźć czarę Helgi Hufflepuff i pomimo licznych obrażeń, trójka przyjaciół ucieka z banku na plecach potężnego smoka.


Rozdział 27: Ostatnia kryjówka

Harry, Hermiona i Ron pozbywają się w końcu towarzystwa smoka. Mają horkruksa, ale za to stracili miecz Gryffindora. Harry ma kolejną wizję: Voldemort właśnie dowiedział się o włamaniu do krypty i wykradzeniu czary. Czarnego Pana ogarnia panika na myśl o tym, że Potter wie o jego horkruksach. Zamierza sprawdzić pozostałe, aby upewnić się, że są bezpieczne. Ostatni z nich znajduje się w Hogwarcie.


Rozdział 28: Brakujące lusterko

Harry wie, że nie ma czasu do stracenia – musi przybyć do Hogwartu, odnaleźć i zniszczyć ostatniego horkruksa, nim dostanie się tam Voldemort. Wraz z Hermioną i Ronem teleportują się do Hogsmeade, gdzie jednak dopadają ich śmierciożercy. Z opresji ratuje ich Aberforth – brat Dumbledore’a. Opowiada im prawdziwą historię Albusa i wspomina, jak doszło do kłótni i pojedynku z Grindelwaldem, w którym nieszczęśliwie zginęła ich siostra, Ariana. Twierdzi też, że wojna z Voldemortem jest przegrana, i odradza dalsze działanie.

Harry jednak upiera się przy swoim, chce dostać się do Hogwartu. Aberforth pokazuje im jedyne tajne przejście, które jeszcze nie jest strzeżone. Właśnie w tym przejściu przyjaciele spotykają Neville’a.


Rozdział 29: Zagubiony diadem

W drodze tajnym przejściem do szkoły, Neville opowiada o reżimie, jaki zapanował w Hogwarcie. Rodzeństwo Carrow (dwoje nauczycieli-śmierciożerców) torturuje uczniów zaklęciem Cruciatus, zaś wszelkie próby oporu są likwidowane. Przybycie Harry’ego do Hogwartu wzbudza radość wielu osób, zgromadzonych w Pokoju Życzeń.

Harry początkowo nie chce ich wtajemniczać w swój plan, jednak pod naciskiem zgadza się wyjawić, że poszukuje przedmiotu, jaki niegdyś należał do Ravenclaw. Na myśl przychodzi tylko diadem Roveny Ravenclaw, który jednak podobno zaginął wiele lat temu. Luna prowadzi Harry’ego do pokoju wspólnego Krukonów. Tam Harry przypatruje się pomnikowi Ravenclaw, jednak zostaje przyłapany przez Alectę Carrow.


Rozdział 30: Dymisja Severusa Snape’a

Luna oszałamia Carrow, zażegnując niebezpieczeństwo. Carrow zdążyła już jednak wezwać Lorda Voldemorta. Harry skrywa się pod peleryną niewidką i obserwuje dyskusję Amycusa Carrowa (brata Alecty) z profesor McGonagall. Nagle rzuca zaklęcie Cruciatus na Amycusa i ukazuje się swojej byłej nauczycielce. Ostrzega ją, że Voldemort wkrótce przybędzie do szkoły. Prosi też, by zabezpieczono szkołę do czasu, gdy znajdzie obiekt będący horkruksem. Profesor McGonagall zgadza się powstrzymać Czarnego Pana.

Pojawia się Snape, podejrzewający, że Harry zjawił się w zamku. Dochodzi do pojedynku między Snape’em, McGonagall i Flitwickiem, w wyniku którego Snape ucieka. Voldemort ze swoją armią jest tuż tuż. Rozpoczynają się przygotowania do obrony Hogwartu, podczas gdy Harry ma poszukiwać horkruksa.


Rozdział 31: Bitwa o Hogwart

McGonagall zarządza ewakuację. Młodsi uczniowie mają zostać wyprowadzeni ze szkoły do Hogsmeade, zaś starsi – jeśli chcą – mogą zostać i walczyć. Harry rozpoczyna poszukiwania horkruksa, jednak nadal nie wie, czym on jest i gdzie jest. W akcie desperacji odnajduje Szarą Damę – ducha Ravenclawu. Rovena Ravenclaw była jej matką, a Szara Dama ukradła jej diadem, zaś wiele lat później trafił on w ręce Riddle’a. Harry domyśla się, że Riddle zrobił z niego horkruksa i ukrył go w Hogwarcie, gdy powrócił do szkoły ubiegać się o posadę nauczyciela.

Harry poszukuje diademu, a w tym samym czasie rozpoczyna się bitwa. Biorą w niej też udział członkowie Zakonu Feniksa. W międzyczasie Ron i Hermiona docierają do Komnaty Tajemnic, gdzie niszczą czarę Helgi Hufflepuff. Harry odnajduje diadem Ravenclaw w Pokoju Życzeń. Przeszkodzić usiłują mu Malfoy, Goyle i Crabbe – ten ostatni rzuca potężne zaklęcie, od którego skutków sam ginie, a przy okazji zniszczony zostaje diadem.

Walka trwa dalej. W jej toku ginie Fred.


Rozdział 32: Prastara różdżka

Weasleyowie rozpaczają po stracie brata, zaś Harry ma kolejną wizję: Lord Voldemort czeka we Wrzeszczącej Chacie i chce, by przyprowadzono do niego Snape’a. Chłopak, wraz z Hermioną i Ronem, przedziera się przez korytarze i salę wejściową pełne walczących. Pod peleryną niewidką zakradają się do tajnego przejścia prowadzącego do Wrzeszczącej Chaty.

Tam Harry podsłuchuje rozmowę Voldemorta ze Snape’em. Czarny Pan twierdzi, że Prastara Różdżka nie służy mu tak, jak by sobie tego życzył. Przypuszcza, iż to dlatego, że nie on pokonał jej poprzedniego właściciela (Dumbledore’a), tylko Snape. Panem różdżki jest więc Snape, dlatego Voldemort chce go zabić i mu ją odebrać, by stać się jej prawdziwym panem. Nakazuje więc Nagini śmiertelnie ukąsić Severusa, po czym opuszcza Wrzeszczącą Chatę.

Wciąż ukryty pod peleryną-niewidką Harry obserwuje śmierć Snape’a, który w swoim ostatnim tchnieniu oddaje mu swoje myśli, by chłopak obejrzał je w myślodsiewni.


Rozdział 33: Historia Księcia

Lord Voldemort wzywa obrońców Hogwartu, by się poddali i wydali mu Harry’ego. Tymczasem Potter wraca do zamku i dociera do gabinetu dyrektora, gdzie w myślodsiewni ogląda wspomnienia, jakie oddał mu Snape.

Są to liczne obrazki z życia Snape’a – najpierw małego chłopca, później z czasów, gdy był uczniem w Hogwarcie, wreszcie – dorosłego człowieka. Okazuje się, że Severus był przyjacielem Lily Evans, kochał się w niej. Nie znosił Jamesa, gdyż był on rywalem i podrywał Lily. Później, po ukończeniu Hogwartu, był szpiegiem wśród śmierciożerców i przekazywał Dumbledore’owi informacje. Gdy dowiedział się, że Voldemort chce zabić Potterów, obiecał Dumbledore’owi, że zrobi wszystko, jeśli tylko Albus ochroni Lily. Właśnie dlatego Dumbledore przez tyle lat miał do niego tak ogromne zaufanie.

W ostatnich fragmentach wspomnień Snape’a wyjaśniają się kulisy śmierci Dumbledore’a. Podczas zniszczenia pierścienia-horkruksa, został śmiertelnie ranny i wiadomo było, że nie pożyje dłużej jak rok. Wobec obydwaj zaplanowali, że Severus zabije Albusa. Po jego śmierci, Snape starał się pomagać przyjaciołom w poszukiwaniu horkruksów – to on naprowadził Harry’ego na trop miecza Gryffindora. Harry dowiaduje się też, że on sam jest ostatnim horkruksem – Voldemort nieświadomie pozostawił w jego duszy cząstkę siebie, gdy próbował go zabić w pamiętną Noc Duchów. Teraz chłopak będzie musiał dać się zamordować, by Czarny Pan mógł zginąć.


Rozdział 34: Powrót do lasu

Harry jest zszokowany tym co zobaczył, ale również przygotowany na śmierć. Udaje się do Zakazanego Lasu, nakazując uprzednio Neville’owi, by próbował przy najbliższej okazji zabić Nagini, która też jest horkruksem. Są kolejne ofiary bitwy: Lupin i Tonks.

Chłopakowi udaje się wreszcie otworzyć złotego znicza, zapisanego mu w testamencie Dumbledore’a. Tak jak podejrzewał, w środku znajduje drugą ze Śmiertelnych Relikwii – Wskrzeszający Kamień. Dzięki niemu może przywołać postaci swoich zmarłych bliskich: rodziców, Syriusza, Lupina. Dodają mu otuchy przed ostatecznym starciem z Voldemortem. Harry wkracza do lasu i dociera na polanę, gdzie czeka na niego Czarny Pan, po czym zdejmuje pelerynę-niewidkę i ujawnia się.

Wie, że musi dać się zabić, aby zginęła wraz z nim cząstka duszy Voldemorta… Czarny Pan nie waha się ani chwili i rzuca zaklęcie uśmiercające.


Rozdział 35: King’s Cross

Harry nie zginął. Dzieje się z nim coś dziwnego – znajduje się w nieznanym, opustoszałym pomieszczeniu, przypominającym salę wielkiego pałacu – wygląda jak poczekalnia King’s Cross. Spotyka w niej… Dumbledore’a, który wszystko mu wyjaśnia. Okazuje się, że chłopak nie zginął – był siódmym horkruksem, ale przeżył dzięki temu, że Voldemort odrodził się za pomocą jego krwi. Horkruks zaś został zniszczony.

Albus wyjaśnia też zdarzenia ze swojej przeszłości, opowiada, jak doszło do pojedynku z Grindelwaldem i zdobycia Prastarej Różdżki. Twierdzi, że to Harry jest przodkiem legendarnych braci i to on powinien stać się posiadaczem wszystkich Śmiertelnych Relikwii. Nakłania chłopaka, by powrócił i walczył do końca z Voldemortem.

Harry nie wie do końca, czy rozmowa z Dumbledore’em zdarzyła się naprawdę, czy była tylko efektem jego wyobraźni…


Rozdział 36: Skaza na planie

Chłopak znów jest na polanie, chwilę po tym, jak Voldemort trafił go zaklęciem uśmiercającym. Śmierciożercy cieszą się z jego śmierci. Wszyscy udają się wraz z jego ciałem do Hogwartu. Harry robi wszystko, by się nie zdradzić, że przeżył. Hagrid, Hermiona, Ron i Ginny są zszokowani śmiercią chłopaka. Czarny Pan próbuje spalić Tiarę Przydziału wraz z Nevillem.

Wykorzystując moment nieuwagi, Harry zarzuca na siebie pelerynę-niewidkę i ratuje życie Neville’owi. Robi się zamieszanie, rozpoczyna się walka w sali wejściowej. Pani Weasley zabija Bellatrix, Neville niszczy ostatniego horkruksa zabijając Nagini. Zaś Harry – chcąc chronić przyjaciół – rzuca zaklęcia spod peleryny i ujawnia się. W końcu on i Voldemort znów stają naprzeciw siebie.

Nim dochodzi do pojedynku, rozmawiają przez chwilę. Harry wyjaśnia, że Snape nie był panem Prastarej Różdżki, gdyż nie pokonał Dumbledore’a, tylko zabił go na jego własne życzenie. Prawdziwym panem Prastarej Różdżki był więc Draco Malfoy, bo to on jako ostatni rozbroił Dumbledore’a. A, jak pamiętamy, podczas ucieczki z dworu Malfoya to Harry rozbroił Malfoya i właśnie on jest teraz panem Prastarej Różdżki.

Voldemort nie chce dyskutować dalej, rzuca zaklęcie uśmiercające. Jednak to Harry jest panem jego różdżki i udaje mu się odbić zaklęcie, które następnie uderza w samego Voldemorta. Czarny Pan ginie na miejscu.

W zamku zapanowuje radość. Następnego dnia Harry odwiedza gabinet dyrektora i rozmawia z obrazem Dumbledore’a. Za pomocą Prastarej Różdżki naprawia swoją dawną różdżkę, zaś Prastarą Różdżkę decyduje się odłożyć z powrotem do grobu Dumbledore’a. Wierzy, że umrze śmiercią naturalną, a moc Prastarej Różdżki zniknie wraz z nim i nikomu więcej nie sprawi kłopotu.


Epilog: Dziewiętnaście lat później

Jest 1 września. 37-letni Harry wraz ze swoją żoną, Ginny, odprowadzają swoje dzieci – Lily, Jamesa i Albusa – na peron 9 i 3/4. James już od pewnego czasu jest w Hogwarcie, Albus jest pierwszoroczniakiem, zaś Lily musi poczekać jeszcze dwa lata. Spotykają na dworcu Rona i Hermioną, którzy też przyprowadzili swoje dzieci: Rose i Hugo. Pojawia się też dorosły już, osierocony Teddy Lupin, syn Remusa i Tonks.

Neville jest jednym z nauczycieli Hogwartu. Tuż przed odjazdem pociągu Harry zamienia kilka słów z Albusem. Mówi mu, by nie obawiał się, że zostanie wybrany do Slytherinu, i wspomina: „Nazywasz się Albus Severus – to imiona dwóch kolejnych dyrektorów Hogwartu. Jeden z nich był w Slytherinie i był najprawdopodobniej najodważniejszym człowiekiem, jakiego kiedykolwiek znałem”. Doradza małemu Albusowi, by sam dokonał wyboru, bo Tiara Przydziału mu na to pozwoli.

Ginny mówi, że wszystko będzie dobrze. Harry też o tym wie. Blizna nie boli go już od dziewiętnastu lat.


Spoilery w komentarzach do tego newsa są dozwolone.